Laufeyju veitir ekki af þrumara

Mér sýnist svona á svipnum í þessu viðtali að sumir hefðu gott af góðum þrumara í hádeginu nokkra daga í viku. Það þótti líka mega lesa í litarhátt okkar barnanna ef við höfðum ekki fengið mikið brauð. Af þeim kerlingabókum að dæma mætti með sanni segja að ungi maðurinn sem sést fara höndum um kjötið í viðtalinu hefði fengið helst til mikið af rúgbrauðinu góða.

Reykvíkingar sólgnir í þrumara

Hver átti kippuna?

Að menn skilji eftir kippur af bjór á víðavangi er alveg forkastanlegt. Hvað ef Jóhann hefði ekki verið á ferðinni og stolið henni? Hvað ef börnin okkar hefðu komist þarna óséð í áfengið. Að umgangast áfengi fylgir ábyrgð. Skyldi þessi kippa hafa verið á boðstólum? Gæti Jóhann hafa seilst í bjórinn sem boðið var upp á í sölutjöldum víða um miðborgina? Mér finnst leiðinlegt til þess að hugsa að fólk þurfi að vera að hella í sig fyrir framan börnin en geti ekki drukkið sig fullt heima hjá sér eða inna á börum. Ef ég hefði sótt menningarnótt hefði ég skilið börnin mín eftir heima. Nógu snemma fá þau að fást við Bakkus.

Uppgrip í dósasöfnun

Mátulegt á þá

Það er eins gott að fréttin fjallar ekki um Íslendinga og að hrefnur beri ekki eitur í börnin okkar. Færeyingar geta sjálfum sér um kennt fyrir þessa villu sem þeir gera; það má vera öllum ljóst að grindhvalur er meiri alhliða hrææta en hrefnan og ætti ekki nokkur maður að láta sér kjötið til munns. Nú eru Færeyingar athlægi fyrir þetta og má segja að það sé þeim mátulegt. Hins vegar bera hvalirnir sjálfir nokkra sök. Þessir grindhvalir pirra mig og ég er fegin að við Íslendingar veljum hrefnuna frekar.

Eiturefni berast úr hvölum í Færeyinga