Bölvuð lygi er þetta!

Það er aldeilis að mbl.is (sem ábyrgist reyndar þessa færslu) ætlar að gleypa við hverju sem er. Þetta er gömul flökkusaga sem upphaflega er upprunnin frá Bristol, þar sem hundur einn var búinn að vera týndur í 6 daga en hitti þá heimilisleysingja sem gat skilið hundinn og fylgt honum heim.

Týndur páfagaukur gaf upp heimilsfang sitt

Athugasemdir

[Kjaran (IP-tala skráð) 21.5.2008 kl. 23:15]

http://news.yahoo.com/s/ap/20080521/ap_on_fe_st/odd_japan_parrot_returns

http://www.channelone.com/news/2008/05/21/ap_lost_parrot/

Já það eru bara allir að gleypa þetta í sig. Þessi frétt er nr2 á lista yfir mestu lygar heims næst á eftir tunglferðum NASA.

[Guðrún , 21.5.2008 kl. 23:33]

Ég trúi þessu vel enda á ég einn svona sem er eins árs og hann er kominn með stóran orðaforða og skilur samhengi orðanna.

Hérna er myndband af öðrum sem var kominn á þrítugsaldurinn þegar myndbandið var tekið: http://www.youtube.com/watch?v=R6KvPN_Wt8I

Hérna er heimasíðan hans: http://www.alexfoundation.org/ 

[Anna Lilja, 22.5.2008 kl. 01:25]

Guðrún, páfagaukar geta ekki skilið samhengi orða.

Ólíkt mönnum þá hafa þeir ekki sköpunargáfu eða meðfædda málfræði sem gerir þeim kleift að skilja tungumál okkar eða tjá sig á sama hátt og við gerum.

Dýr tala saman með tjáskiptaferli sem er allt annað en það tungumál sem menn tala.

Það sem þeir apa upp eftir mönnum og læra er aðeins ein orðaruna.

Ekki samhangandi setningar sem að fuglinn skilur, það er einfaldlega ekki mögulegt.

Muninum á mannamáli og dýramáli er hægt að lýsa svona:

- Mannlegt mál:

• Sköpunargáfa: Hæfileiki til þess að skilja og mynda setningar sem hafa aldrei verið sagðar áður.
• Málfræði: Hæfileiki til þess að greina á milli tækra og ótækra setninga.
• Við höfum reglur til að mynda óendanlega margar setningar úr endanlegurm efnivið.

- Dýramál:

• Tjáskiptaferli
• Bundið áreiti: Hætta, fæðuleit, mökun
• Endanlegur fjöldi skilaboða

[Guðrún , 22.5.2008 kl. 02:23]

Anna Lilja mín,

Ekki lesa of mikið í það sem ég sagði hér að ofan. Það sem ég meinti er að dýr geta sett orð í samhengi við atburði og hluti. Þannig læra þau að nota hljóðin við réttar aðstæður og á svipaðan hátt og við menn gerum. Auðvitað er það ekki eins og mennsk orð með allri þeirri meiningarsúpu sem því fylgir.

Til að mynda tilkynnir páfagaukurinn minn það oft hátt og skýrt að honum sé mál að kúka með því að segja "kúka", hann heilsar mér með að segja "Halló" og kallar á mig með því að segja "Guðrún". Sem sagt hann skilur samhengi eða virkni orðsins við hlutinn eða aðstæðurnar.

Þú ert sú eina sem er að tala um samhangandi setningar, en gaman samt að þú hefur fengið tækifæri til að sýna hvað þú ert búin að vera dugleg að læra

Annars eru alltaf að koma nýjar niðurstöður rannsókna sem benda til þess að við höfum vanmetið hæfileika dýra til tjáskipta. Mæli með að þú kynnir þér niðurstöður Dr. Irene Pepperberger, hér er bæði skrifuð grein og myndband http://www.edge.org/3rd_culture/pepperberg03/pepperberg_index.html

[Guðrún H (IP-tala skráð) 22.5.2008 kl. 09:18]

Veistu Anna Lilja.. kisunar mínar skilja mig alveg fullkomlega ! og þær tala við mig líka - reyndar verð ég að viðurkenna að ég skil ekkert sem þær segja :(.... en við erum að vinna í því. Guðrún H. 

[Erla (IP-tala skráð) 22.5.2008 kl. 09:20]

Ég á líka alveg eins gauk, hann talar líka alveg helling. segir einmitt líka kúka þegar það á við. Heilsar, segir nafnið á heimilskettinum þegar hann sér hann og ýmislegt fleira. hann er líka bara eins árs.

[Johann (IP-tala skráð) 23.5.2008 kl. 01:37]

http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/7414846.stm