Lofa skal mey að morgni

Það er glæfralegt að fullyrða of mikið um rólegtheit og giftu á "kántrýdögum" úti á Skaga. Skagstrendingar eru betur þekktir fyrir eitthvað annað og ég er lítill spámaður ef lögreglan á Blönduósi á ekki eftir að hafa í nógu að snúast. Í gamla daga man ég sérstaklega eftir undarlegu samfélagi á Skagaströnd og þar voru skemmtanahöld ákaflega róstursöm og blóðug. Konur áttu það til að haga sér öðruvísi en aðrar konur svo ég tali undir rós og andrúmsloftið var og er enn þrungið alveg einstakri spennu sem þó hvessir andann og hvetur mann til að sleppa sér. Þau fáu skipti sem ég hef heimsótt Skagaströnd undanfarið hafa einmitt verið þessu marki brennd. Þaðan hef ég snúið með slæma samvisku, "móral" og einhvern óræðan kvíða. Á Skagaströnd hef ég í mitt eina sinn átt kynlífsreynslu sem nagar mig, þ.e. svall sem ég man ekki nema köflótt en þó þannig að ég er viss um að frændi minn og unnusta (sem þá var mjólkandi - fyrirgefðu Sjöfn) komu að. Næst þegar ég heimsæki Skagaströnd hef ég þó ekki áfengi um hönd og mun varla staldra lengi við.

Kántrýdagar fara fram á Skagaströnd