***** * ******* ***** hefur lengi verið hýr

-rétt eins og flestir þeir sem girnast eigið kyn. Það er alltaf svo ergilegt að furða sig á því hvað menn vilja hírast lengi í skápnum í stað þess að hýrast á útopnu. En kannski má hafa gaman af því líka.

Lindsay lengi verið lesbía

Vonbrigði

Ég keypti 2 miða á þessa sýningu þar sem sonur minn var æstur að sjá þessa sýningu og bað mig um að ganga frá þessu. Nú lesum við það að þetta sé einhver heyrnarlausra sýning. Ég veit ekki hvernig mér líkar þetta en hefði þó viljað vera látin vita. Nú er sonur minn ekki svo viss um að vilja fara svo líklega fer Ásta með mér. Hann reiknaði með sýningu um Döff bassaleikara úr Guns and roses eða einhverju honum tengdu. Ég ætla að bjóða honum í leikhúsið fljótt aftur í staðinn fyrir vonbrigðin.

Döff-sýning í Þjóðleikhúsinu

Eins gott að búa sig undir langt varðhald

Fyrst menn hafa verið í á 4. ár í þessari stöðu án þess að mál þeirra fái lausn er jafngott að búa sig undir langt varðhald. Það er varla verri staða en þessir flóttamenn búa við er þeir mega ekki einu sinni stunda vinnu hér. Hins vegar væri skemmtilegt að allir útlendingar sem hér eru búsettir yrðu settir í varðhald um hríð, svona meðan verið er að skoða þeirra mál. Þetta er líka atvinnuskapandi.

Vilja flóttamenn í varðhald

Vonbrigði

Ég verð að segja eins og er að ég er talsvert vonsvikin yfir þessum fegnum en ég er bjartsýn og leita því alltaf að ljósum punktum. Það er gott að hlýjast verði norðanlands eins og verið hefur í sumar. Þá getur maður e.t.v. átt von á innliti vina og ættingja en þeir hafa látið bíða eftir sér þrátt fyrir kostaboð. Súld er hins vegar eitthvað sem ég á bágt með að sætta mig við, rigning er rigning en súld tónar svo illa við geðslagið mitt. Það er þó gott að ekki stendur hún lengi yfir. Vindurinn hvessir hins vegar viljann svo ég horfi fram á veginn þrátt fyrir þetta hundsbit.

Talsverð rigning síðdegis

Best að spreyja þá!

Það er gott til þess að vita að mönnum er umhugað um mávinn, hinn tilkomumikla fugl sem setur sinn svip á hafnarlífið og miðborg Reykjavíkur. Þegar ég var í vegavinnunni var talið heillamerki að úða málningu á mávinn hvar sem náðist í hann, appelsínugulri eða rauðri eða ljósgrænni eftir því sem kostur var til. Þá sáu hinir mávarnir nefnilega um að ganga frá þeim litaða. Þá mátti hafa sig allan við til að bjarga því sem bjargað varð en það var yfirleitt til einskis. Þá hefði nú verið betra að hafa breska slökkviliðsmenn til aðstoðar. Þá hefði ekki farið eins illa og raun varð.

Hetjuleg mávabjörgun

Ætti frekar að syngja gegn fátækt

Þessi fjölfætla er mér til mikils ama, hér út um eldhúsglugga dóttur minnar við Skólavörðustíginn. Hún gerir ekkert annað en að þvælast fram og tilbaka, rausandi og þusandi einhverjar útlensku. Henni væri hollara að syngja gegn fátækt og vekja athygli á aðstæðum hinna fjölmörgu útlendinga sem berjast í sárri neyð og skorti á götum borgarinnar. Mér skilst af frétt þessari að hér sé kominn afrakstur 10 ungmenna auk tveggja yfirmanna í hálfan annan mánuð og fyrr má nú vera. Ég veit að dóttir mín hefur gaman af fjölfætlunni og kærastanum hennar líka en ég læt hana fara í taugarnar á mér og er gáttuð á þessu framtaki Ólafs F. Magnússonar.

„Íslensk fjölfætla með fálmara“ í miðborginni