Best að spreyja þá!

Það er gott til þess að vita að mönnum er umhugað um mávinn, hinn tilkomumikla fugl sem setur sinn svip á hafnarlífið og miðborg Reykjavíkur. Þegar ég var í vegavinnunni var talið heillamerki að úða málningu á mávinn hvar sem náðist í hann, appelsínugulri eða rauðri eða ljósgrænni eftir því sem kostur var til. Þá sáu hinir mávarnir nefnilega um að ganga frá þeim litaða. Þá mátti hafa sig allan við til að bjarga því sem bjargað varð en það var yfirleitt til einskis. Þá hefði nú verið betra að hafa breska slökkviliðsmenn til aðstoðar. Þá hefði ekki farið eins illa og raun varð.

Hetjuleg mávabjörgun

Athugasemdir

[TARA ÓLA/GUÐMUNDSD., 20.7.2008 kl. 18:19]

Hjálpi mér allir óheilagir! Voru mávarnir svona fordómafullir eða bara hreinlega fullir að fávisku, ganga frá hvor öðrum dauðum af því þeim líkaði ekki liturinn á hvor öðrum, svei attan!! Jæja en ég er alltaf svo góð í mér og varð hugsað til þín, ég man ekki til þess að hafa séð græna minnka, svo farðu nú varlega ""bloggvinkona"" sæll ef þeir væru nú svona innréttaðir eins og mávarnir.  Svo langar mig að vita hvað í ósköpunum konan sjálf var að gera í vegavinnunni??  Ein spurning enn sem á við mótorsportið, hoppa upp.

[TARA ÓLA/GUÐMUNDSD., 20.7.2008 kl. 18:26]

Minkur með einu n auðvitað